در دنیای فیزیکی، تونل زنی راهی برای عبور از مرزهایی است که معمولا نمی‌توان از آن‌ها عبور کرد. به طور مشابه، تونل زنی در سرور روشی برای انتقال داده‌ها در شبکه با استفاده از پروتکل‌هایی هستند که توسط آن شبکه پشتیبانی نمی‌شوند. تونل زنی و تانلینگ سرور مبتنی بر کپسوله کردن بسته‌های داده است. تونل زنی در زمان خرید سرور ابری می‌تواند اتصالات کارآمد و ایمن بین سرورها در شبکه را راه‌اندازی کند، استفاده از پروتکل‌های پشتیبانی‌نشده را در دسترس قرار دهد و در برخی موارد به کاربران اجازه دهد فایروال‌ها را دور بزنند.
در این مطلب از بلاگ ابر ویراک، در مورد تونل زنی و تانلینگ در سرور صحبت خواهیم کرد. ابتدا نگاهی به سازوکار تونل زنی در سرور خواهیم داشت و پس از آن به روش‌ها و کاربردهای تانلینگ در سرور می‌پردازیم. اگر شما هم قصد دارید در مورد تونل زنی در سرور بیشتر بدانید، با ما همراه باشید.
تعریف تونل زدن چیست؟
اگر بخواهیم تعریف دقیقی از تونل زدن و تانلینگ در سرور ابری داشته باشیم، باید آن را با اصطلاحات و زمینه‌ی دانش شبکه توضیح دهیم. به طور کلی تونل زدن در شبکه روشی برای انتقال داده‌ها با استفاده از پروتکل‌هایی است که در آن شبکه پشتیبانی نمی‌شوند. تونل زدن در شبکه با کپسوله کردن داده‌های شبکه خصوصی و اطلاعات پروتکل در واحدهای انتقال شبکه عمومی انجام می‌شود تا اطلاعات پروتکل شبکه خصوصی به عنوان داده در شبکه عمومی ظاهر شود. تونل زدن سرور ابری به شما اجازه می‌دهد بین دو سرور داده‌ها را به صورت خصوصی، از طریق یک شبکه عمومی یعنی اینترنت، منتقل کنید.
انواع روش‌های تونل زنی و تانلینگ
تونل زنی بین سرورها در شبکه، با روش‌های مختلفی که هرکدام مبتنی بر پروتکل هستند، به انجام می‌رسد. این روش‌ها معمولا با اسم همان پروتکلی که از آن استفاده می‌کنند، نام‌گذاری می‌شوند. پروتکل‌های مختلف تانلینگ در سرور از این جهت اهمیت دارند که هرکدام از نظر امنیت و پتانسیل کاربرد متفاوتی دارند. بهتر است با هر روش تونل زنی در سرور آشنا شوید تا بتوانید بهترین نوع را بر اساس کاربرد خود انتخاب کنید. در ادامه به بررسی روش‌های تانلینگ در سرور می‌پردازیم.
پروتکل تونل زنی نقطه به نقطه یا PPTP
PPTP یک پروتکل شبکه است که انتقال داده را از یک کلاینت راه دور به یک شبکه خصوصی امکان پذیر می‌کند. این پروتکل یک شبکه خصوصی مجازی ایجاد می‌کند که بر روی پورت TCP 1723 کار می‌کند. PPTP یکی از قدیمی‌ترین پروتکل‌های تانلینگ است و از شبکه‌های خصوصی مجازی و چند پروتکلی پشتیبانی می‌کند. اگرچه راه‌اندازی PPTP سریع و آسان است، اما ذاتا ناامن است – بیشتر به دلیل آسیب‌پذیری‌های امنیتی مربوط به پروتکل‌های احراز هویت اصلی آن – و استفاده از آن در محیط‌هایی که امنیت ضروری است توصیه نمی‌شود.
پروتکل تانلینگ سوکت امن یا SSTP
SSTP پروتکلی است که معمولا در شبکه‌های خصوصی مجازی استفاده می‌شود که ترافیک را از طریق HTTPS محدود کرده و قادر است فایروال‌ها را دور بزند. SSTP توسط مایکروسافت توسعه داده شده است و بیشتر در محیط‌های ویندوز استفاده می‌شود.
پروتکل تونل زنی لایه ۲ یا L2TP
L2TP در واقع گسترشی از PPTP که معمولا توسط ارائه دهندگان خدمات اینترنتی برای فعال کردن شبکه‌های خصوصی مجازی استفاده می‌شود. L2TP به طور پیش‌فرض امن نیست و به همین دلیل، باید به یک پروتکل رمزگذاری تکیه کند. L2TP یک پروتکل لایه نشست (براساس مدل OSI) است و برای انتقال انواع داده‌های لایه دوم (L2) بر روی یک شبکه IP یا لایه سه (L3) استفاده می‌شود.
شبکه محلی قابل توسعه مجازی یا VXLAN
VXLAN یک پروتکل کپسوله‌سازی است که از تونل‌ها برای اجرای شبکه‌های همپوشانی بر روی زیرساخت‌های L3 موجود استفاده می‌کند. VXLAN معمولا توسط مهندسان شبکه برای مقیاس‌بندی محیط‌های رایانش ابری و در عین حال حفظ جداسازی برنامه‌ها و مستاجران استفاده می‌شود.
کپسوله‌سازی مسیریابی عمومی یا GRE
GRE یک پروتکل کپسوله‌سازی است که از پیوند نقطه به نقطه مجازی استفاده می‌کند. GRE در RFC2784 تعریف شده است و توسط همه تامین کنندگان شبکه پشتیبانی می‌شود. این پروتکل از بسته‌های چندپخشی هم پشتیبانی می‌کند و می‌تواند با پروتکل‌های مسیریابی پویا استفاده شود. با این حال، هیچ پروتکل رمزگذاری داخلی ندارد.
IP در IP
IP-in-IP یک پروتکل تونل زنی سطح پایین است که یک بسته IP را در یک بسته IP دیگر برای اتصال دو شبکه IP محصور می‌کند. هنگام استفاده از کپسوله‌سازی IP-in-IP، هدر بیرونی بسته IP شامل IP منبع است که به عنوان نقطه ورودی تونل عمل می‌کند، در حالی که IP مقصد نقطه خروج است. IP-in-IP در RFC1853 تعریف شده است.
پوسته‌ی امن یا SSH
تونل زنی پوسته ایمن (SSH) روشی برای انتقال داده‌های شبکه با استفاده از پروتکل ارتباطی Secure Socket Shell (SSH) است. می‌توان از آن برای افزودن رمزگذاری به برنامه‌های قدیمی، راه‌اندازی شبکه خصوصی مجازی و دسترسی به خدمات اینترانت در سراسر فایروال‌ها استفاده کرد.
کاربردهای تونل زنی چیست؟
تونل زنی در سرورها به طور کلی برای برقراری ارتباط امن بین دو سرور استفاده می‌شود. یکی از اصلی‌ترین کاربردهای تونل زنی در شبکه و بین دو سرور، ایجاد ارتباطی امن در شبکه‌های عمومی است. این ارتباط کاربردهایی دارد که عبارت‌اند از:
- همکاری‌های چند منطقه‌ای: استفاده از تونل در سرورها امکان همکاری در لحظه و به اشتراک‌گذاری ایمن داده‌ها در نقاط فیزیکی از راه دور را برای شرکت‌های توزیع شده جغرافیایی و نیروهای کار از راه دور فراهم می‌کند.
- پشتیبانی از راه دور: با استفاده از تانلینگ در سرور، امکان ارائه خدمات پشتیبانی از راه دور به صورت ایمن فراهم می‌شود.
- نظارت بر شبکه: نظارت و اجرای انطباق بخش بندی شبکه برای انتقال ایمن و کارآمد داده‌های حساس تجاری.
- بازگشت از فاجعه: با ایجاد کانال‌های پشتیبان بین مراکز داده از طریق تونل زنی سرور، پس از یک حادثه، به راحتی به زیرساخت‌های فناوری اطلاعات خود دسترسی پیدا کرده و آن‌ها را کنترل کنید.
- مدیریت امن زنجیره‌ی تامین: تعاملات و ارتباطات زنجیره تامین خود را با استفاده از تونل زنی در سرور، فروشندگان، تامین‌کنندگان و شرکا به‌صورت ایمن مدیریت کنید.
- تراکنش‌های امن تجاری: با استفاده از تانلینگ در سرور ایجاد کانال‌های امن برای پردازش پرداخت‌های تجارت الکترونیک، جلب اعتماد و وفاداری مشتری امکان پذیر می‌شود.
- دور زدن محدودیت‌های جغرافیایی: برای دسترسی ایمن به خدمات حیاتی تجاری، محدودیت‌های جغرافیایی نامطلوب را به راحتی دور بزنید. (با کپسوله کردن ترافیک اینترنت خود در لایه دیگری از داده‌های رمزگذاری شده، IP اصلی شما پوشانده شده است و می‌توانید به سرویس‌های تحت تحریم دسترسی پیدا کنید.)
- بهبود کیفیت و امنیت تماس VoIP: هنگام استفاده از Voice over Internet Protocol (VoIP) برای برقراری تماس از طریق اینترنت، بر کیفیت صدای ضعیف، قطعی تماس‌ها و نقض‌های امنیتی غلبه کنید. (تونل سازی در سرور خطر از دست دادن بسته‌ها، تأخیر و افت کیفیت صدا را کاهش می‌دهد، زیرا داده‌های محصور شده می‌توانند برای انتقال کارآمد اولویت بندی شوند.)
- افزایش امنیت بازی: امنیت را بهبود بخشید، به ویژه برای بازی‌های همتا به همتا (P2P) مانند Fortnite، که در آن یک بازیکن سرور را راه‌اندازی می‌کند و دیگران از راه دور متصل می‌شوند.
آموزش تانلینگ در سرور
همانطور که توضیح دادیم، تونل زنی در سرور یک روش برقراری ارتباط امن و ارسال داده‌های خصوصی در شبکه‌ای عمومی است. این روش برقراری ارتباط کارکردها و مزایایی دارد که برای بسیاری از کسب‌وکار مفید خواهد بود. در این بخش از این مطلب، به سراغ آموزش تانلینگ در سرور می‌رویم. لازم است بگوییم که آموزش تانلینگ در ویندوز سرور و لینوکس به طور کلی یکسان است. برای ایجاد تونل بین دو سرور باید مراحل زیر را به انجام برسانید:
۱) اولین مرحله، انتخاب روش تونل زنی یا همان پروتکل تانلنیگ است. بر اساس کاربرد و محدودیت‌های خود یکی از پروتکل‌ها را انتخاب کنید.
۲) تنظیمات سرور مبدا و مقصد: در هر دو سرور باید IP، پروتکل و پورت‌ها را تنظیم کنید.
۳) رمزنگاری داده‌ها: داده‌های خود را به یکی از روش‌ها مناسب، رمزنگاری کنید.
۴) برقراری اتصال: پس از اعمال تنظیمات مناسب، می‌توانید ارتباط بین دو سرور را برقرار کنید.
با گذراندن این مراحل آموزش تانلینگ در سرور ابری لینوکس یا ویندوز می‌توانید ارتباط امن بین سرورهای خود را برقرار کنید.
سخن پایانی
در این پست از بلاگ ویراک، تونل زنی و تانلینگ در سرور را مورد بررسی قرار دادیم. ابتدا به تعریف تونل زنی در شبکه و سرور پرداختیم و پس از آن نگاهی به انواع روش‌های تونل زنی و کاربردهای آن داشتیم. در پایان یک آموزش کلی برای تونل زنی در سرور ویندوز و لینوکس را ارائه کردیم که امیدواریم مفید واقع شود.